Pushimet e veres , dhe nostalgjia per to.

 

Shpesh here njerzit rreth meje jane shprehur se e shohin si nje virtyt te çuditshem nostalgjine time , e cila vjen ne rastet me te papritura per ngjarjet me te pamenduara . Kesaj rradhe ajo per te cilen filloi t’me merrte malli ishin pushimet e veres, keshtu qe vendosa te shkruaj diçka per to.  Keto pushime i shijova shume , dhe per mua ishin teper te veçanta .                                                                                    Mengjeset e qershorit ishin aq te bukura sa jane edhe pikturat qe portretizojne ato . Ngrihesha heret per te pare rete e bardha qe lalin bojen blu e cila pa veshtiresi ngjyroste qiellin. Me tej vereja lulet roze se  pemes se qershise te cilat shkeputeshin nga deget per t’iu bashkuar luleve te tokes. E ndersa veshtroja te gjitha keto shijoja flladin e fresket veror .                                                                                                    Me mungojne mbasditet e korrikut kur ulesha ne cep te ballkonit , pikerisht aty ku gjethet e pemes se fikut vinin per te me pershendetur , e ndersa lexoja nje liber apo perpiqesha te shkruaja diçka , ngjyra te shumllojshme shkriheshin mbi qiell duke krijuar nje mundesi frymezimi.                                                   Dy javet e para te gushtit i kalova mes lapsit , letres dhe sobes se vjeter te gjyshes para se ciles piqja biskota. Ndersa dy javet e fundit , ne nje shtepi verore buze nje plazhi shkembor. Deti , guret, perendimi, ngjyrat, aromat, çdo gje me sillte teper kenaqesi . Edhe hena dukej sikur ndriçonte me shume kur deti pasqyronte shkelqimin e saj.                                                                                                 Çfare e bente kete vere speciale , e kaq nostalgjike per mua nuk ishin vendet e reja , apo aventurat e rralla , por kujdesi dhe vleresimi ndaj gjerave te vogla.